32 гады назад
я быў упершыню на маршы
па гэтым маршруце
дзяды
тым разам у дзіцячым вазку
гэтым — уцякаў і туляўся
між пяціпавярховак
пераскочыў няўдала
агароджу дзіцячага садка
падвярнуў нагу
дапяўся да лавачкі
міма бегаюць надзеі
у чалавечым абліччы

каб жа нехта мяне пасадзіў
у вазок як 32 гады таму
і вывез бы адсюль

*

— усю ноч у двары білі людзей
усю ноч у двары білі людзей

брахалі сабакі
брахалі сабакі

вы чулі?

— супакойся
табе падалося
табе падалося
нікога не білі
нікога не білі
бо ты б не пачуў
удары дубінкі па целе

бязгучна б'е
дубінка па целе

*

суд праз біты айфон ахоўніка
сядай у гэтай каморы
глядзі батарэя сядае
будзем судзіць паскорана
таму не трэба пярэчыць
гэта ў тваіх інтарэсах
бо калі батарэя сядзе
ты не пачуеш прысуду
не дазнаешся колькі
мы будзем цябе трымаць
будзеш ляжаць
і думаць колькі яшчэ
табе нюхаць гэтае дзярмо
зараз я кажу пра рэальнае дзярмо
дзярмо якое складаецца
з гаўна твайго сукамерніка з ніжніх нараў
з гаўна твайго сукамерніка з верхніх нараў насупраць
з твайго ўласнага гаўна
а гэты які засяліўся ўчора
яшчэ не пасраў ні разу
так што дзярмо ў якім мы ёсць
пакуль яшчэ не поўнае
нічога абвыкнецца новенькі
і будзе поўны букет

— пачнем
чаму вы выйшлі з дому?

*

— дайце таблетку
ад галавы

я не хачу каб у мяне
была галава
мне надакучыла
яе насіць

у яе ёсць вочы
у іх прасочваецца атрутны газ
які вы называеце святлом
і не гасіце на час адбою

я не хачу каб у мяне
была галава

у яе ёсць рот
які мне заторкваць
гумовым смярдзючым глеем
які вы спрабуеце выдаць за хлеб

я не хачу каб у мяне
была галава

у яе ёсць вушы
у якія вы гаркаеце
свае “ркзаспну”
“лцмксцне”
“бстр”

дайце таблетку
як няма?

— няма, бо мы з’елі
усе таблеткі ад галавы
самі

так што зткнлсь на

*

— хто званіў?

— адзінаццатая
начальнік
дай закурыць, га
а на прагулку можна
а аганьку дай
адзінаццатая
а колькі часу
а пакурыць можна
я акуратна
на прагулку пусціш
душ дай

крокі скрыпяць у калідоры
ключ храбусціць у замку
пакуль адчыняюцца дзверы
прыг-скок на падлогу
увесь камерны актэт

з-за кратаў пазірае
школьнік, які памыліўся
і зайшоў не ў свой клас:

— так, бл
у мяне калі правінілась адна камера,
страдае ўвесь ізалятар

*

сабака на вуліцы брэша
“гаў-гаў” — раве ў шчыліну акна мужык
а насамрэч на ўсю камеру

— гэта ратвейлер
я тут сядзеў 7 гадоў таму
і ён жыў у гэтым жа двары
стары што капец
не служыць даўно, на пенсіі
але бачыш, не ўсыпілі
я з ім размаўляю
гаў-гаў!

а я разумею,
што справа не ў літасці
пад небам ізалятара
ён адбывае пажыццёвае

мая жменя сутак
смеху вартая
нават аднаго
скуголення сабачага
не вартая